De ongeschreven regels van werken als uitzendkracht

Wat niemand je vertelt over flexibel werken

Toen ik voor het eerst als uitzendkracht aan de slag ging, dacht ik dat het simpel zou zijn. Gewoon opdagen, je werk doen, en weer naar huis. Man, wat had ik het mis! Er blijken nogal wat ongeschreven regels te bestaan waar je als nieuweling niets van weet. Deze spelregels maken echt het verschil tussen een rotervaring en een carrière waar je blij van wordt. Het gaat niet alleen om hard werken – dat doen veel mensen. Het draait om de juiste houding, timing en vooral om begrijpen hoe dit spelletje écht werkt. Vooral tijdens drukke periodes, zoals seizoensarbeid in de retail of bij pakketbezorgers rond de feesten, worden deze regels nog belangrijker. Want laten we eerlijk zijn: elk uitzendbureau heeft wel tien mensen die hetzelfde kunnen als jij. Maar degenen die deze onzichtbare codes snappen? Die krijgen de leuke klussen.

Flexibel zijn zonder een deurmat te worden

Iedereen zegt altijd: “Je moet flexibel zijn als uitzendkracht!” Ja, logisch. Maar wat betekent dat nou precies? Het betekent niet dat je altijd ja moet zeggen. Ik ken genoeg mensen die zichzelf helemaal kapot hebben gemaakt door elke oproep aan te nemen. Dat werkt averechts, geloof me. Bedrijven willen iemand waarop ze kunnen rekenen, niet iemand die overal ja op zegt en dan alsnog afzegt omdat het te veel wordt. Ik heb geleerd om duidelijk te zijn over wanneer ik kan en niet kan. “Sorry, vrijdag kan ik niet, maar zaterdag wel” werkt veel beter dan vaag doen. Vooral bij seizoensarbeid, zoals in de tuincentra tijdens het voorjaar of bij cateringbedrijven in het weekend, onthouden ze precies wie hen heeft geholpen toen het druk was. Die krijgen de eerste keus bij volgende opdrachten.

Je eerste dag bepaalt je reputatie

Oké, dit klinkt misschien overdreven, maar je eerste dag is echt cruciaal. Niet omdat je perfect moet zijn – dat verwacht niemand van een nieuweling. Maar je houding, dat zien ze meteen. Kom iets te vroeg. Niet een uur, dat is irritant, maar tien minuten eerder dan afgesproken. Stel vragen als je iets niet snapt. Niemand heeft zin in iemand die de hele dag staat te stunttelen omdat hij te trots was om te vragen hoe het systeem werkt. En let op de sfeer. In het ene bedrijf is iedereen super formeel, in het andere lopen ze in joggingbroek rond. Pas je aan. Ik heb een keer een opdracht gehad waar iedereen elkaar tutoyeerde, behalve de baas. Die bleef “u” zeggen tot ik doorhad dat dat de cultuur was. Kleine dingetjes, maar ze maken verschil.

Contacten die vanzelf ontstaan

Netwerken – wat een vreselijk woord eigenlijk. Doet me denken aan van die saaie borrels waar iedereen visitekaartjes staat uit te wisselen. Maar als uitzendkracht gebeurt het gewoon automatisch. Je ontmoet mensen, praat met ze, helpt ze misschien met iets. Voilà, contact gelegd. Het punt is om gewoon jezelf te zijn. Vraag naar iemands werk, luister echt naar het antwoord, onthoud hun naam. Dat soort dingen. Vorige maand kreeg ik een telefoontje van een leidinggevende waar ik een jaar geleden had gewerkt. Ze hadden een spoedklus en dachten aan mij. Niet omdat ik de beste was, maar omdat ze me nog kenden als die leuke gast die altijd vrolijk was en goed meewerkte. Zulke kansen krijg je niet via online solliciteren. En zeker niet door alleen maar cv’s te versturen naar vacatures in Leiden of andere steden.

Je uitzendbureau is je bondgenoot

Hier maken veel mensen een denkfout. Ze zien hun uitzendbureau als een soort baas die opdrachten uitdeelt. Terwijl het eigenlijk partners zijn. Jij hebt werk nodig, zij hebben opdrachten. Win-win situatie, toch? Maar dan moet je wel communiceren. Vertel hoe een opdracht was, wat je leuk vond, waar je moeite mee had. Wees eerlijk over wat je zoekt. Als je liever niet in de vroege ochtend wilt werken, zeg dat dan. Beter dan dat je een klus aanneemt en vervolgens chagrijnig komt opdagen. Toen ik bij De Koning Uitzendbureau aangaf dat ik graag meer wilde leren over logistiek, zorgden ze ervoor dat ik bij verschillende bedrijven stages kon lopen. Nu ben ik daar echt goed in geworden. Maar dat hadden ze alleen kunnen regelen omdat ik verteld had wat mijn ambities waren.

Vooroordelen wegwerken door gewoon goed te zijn

Ja, er zijn nog steeds mensen die neerkijken op uitzendkrachten. “Kun je geen vast werk vinden?” of “Jullie zijn er toch maar tijdelijk.” Irritant, maar het is niet anders. Je kunt er boos om worden, of je kunt het gewoon bewijzen. Ik kies voor het laatste. Lever gewoon goed werk. Niet door jezelf uit te sloven – dat waarderen ze niet eens. Maar door betrouwbaar te zijn, mee te denken, en je kennis te delen van andere plekken waar je hebt gewerkt. Uitzendkrachten zien veel verschillende bedrijven. Dat geeft je een uniek perspectief dat vaste medewerkers niet hebben. In seizoensarbeid, bijvoorbeeld bij distributiecentra tijdens de drukte voor Sinterklaas, zie je heel snel wie de druk aankan. Die mensen worden onthouden. Niet degenen die klagen of zich verstoppen achter hun tijdelijke contract.

Afscheid nemen en verder gaan

Het moeilijkste van uitzendwerk? Dat het ophoudt. Net als je gewend bent aan je collega’s, net als je de kneepjes van het vak kent, is je contract af. Dat went nooit helemaal. Maar ik heb geleerd om het anders te bekijken. Elke opdracht is een kans om iets nieuws te leren, andere mensen te ontmoeten, ervaring op te doen. Soms mis je een plek echt. Dat is normaal. Houd contact met mensen die je aardig vond, maar verwacht niet dat alles voor altijd duurt. Het mooie van uitzendwerk is juist die afwisseling. De ene week werk je in een kantoor, de volgende in een fabriek. Dat houdt het interessant. En als je het goed aanpakt, bouw je langzaam maar zeker een reputatie op in verschillende sectoren. Dat opent weer nieuwe deuren.