Wat is leververvetting?

Leververvetting is een term die wordt gebruikt om het proces te beschrijven waarbij lichaamsvet in het lichaam wordt omgezet in olie. Het proces vindt plaats in de lever, en wordt in gang gezet door een aantal factoren, waaronder een toename van cholesterol of een afname van galzuren.

Er zijn twee soorten lever, hepatoviscaal en portaal. Hepatoviscale lever is de gebruikelijke plaats van leververvetting, terwijl portale lever voorkomt in de lever en de milt, waar het de belangrijkste bron van galzuren is.

Hoe vaak komt leververvetting voor?

Leververvetting symptomen zijn voortekens voor een zeldzame aandoening die ongeveer één procent van alle leverziekten uitmaakt. Het komt vaker voor bij mensen van Aziatische afkomst. De aandoening komt vaker voor bij mensen boven de 40 jaar. Mensen met leververvetting krijgen waarschijnlijk een leververvetting als hun lever vergroot is geraakt en niet goed meer kan worden gebruikt waarvoor hij bedoeld is. Hiertoe behoren mensen met Cirrhosarcoom, de ziekte van Alport, de ziekte van Jicht en aanverwante aandoeningen, alsmede mensen die bepaalde medicijnen gebruiken, waaronder die welke het cholesterolgehalte verlagen of het urineren bevorderen.

Wat zijn de belangrijkste gezondheidseffecten van leververvetting?

Mensen met leververvetting hebben vaak verhoogde niveaus van verschillende stoffen in hun bloed, waaronder cholesterol, glucose, aminozuren en vitamines, vooral B en A. Deze stoffen (en verwante bijproducten) worden vetzuren (en hun derivaten) genoemd. Vetzuren zijn essentieel voor het lichaam, en spelen een sleutelrol bij de productie van chemische stoffen die de functies van ons lichaam regelen.

Een verhoogd cholesterolgehalte in het serum is het belangrijkste gezondheidseffect van leververvetting, samen met een verhoogd risico op hart- en vaatziekten. Andere gevolgen voor de gezondheid zijn een verhoogd risico op verschillende vormen van kanker, diabetes, lever- en alvleesklierziekten en lever- en alvleesklierontstekingen.

De 5 stadia van leververvetting.

De 5 stadia van leververvetting kunnen als volgt beschreven worden: Pre-lever, Lever, Leververvetting, Betrokken gebieden (d.w.z. lever en alvleesklier) en Betrokken gebieden in de lever (d.w.z. cellen en mitochondriën). In het voorleverstadium kunnen de levercellen voldoende voedingsstoffen aanmaken en opnemen om de homeostase te handhaven (d.w.z. een evenwicht tussen voedingsstoffen en metabolische behoeften). In het leverstadium is er een verhoogde productie van een stof genaamd zeaxanthine, die de synthese van stoffen in de alvleesklier verstoort, waardoor insulinetekort ontstaat. In dit stadium zijn mensen over het algemeen erg ziek en kunnen ze alvleesklierkanker ontwikkelen. In het stadium van de leververvetting is de lever de belangrijkste bron van voedingsstoffen voor het lichaam geworden. Dit komt doordat de lever gedegenereerd is tot een eencellige entiteit, zonder het vermogen om enzymen of galzuren af te scheiden.

Rol van voeding in de ontwikkeling van leververvetting

Een verhoogd cholesterolgehalte in het bloed is meestal een reden tot bezorgdheid. Cholesterol is echter slechts één van de stoffen die het lichaam produceert en die vet kunnen worden. Naast cholesterol zijn andere verzadigde vetten onder meer oliezuur en palmitinezuur. En tot de meervoudig onverzadigde vetten behoren arachidonzuur en docosahexaeenzuur (DHA). De hormonen die het niveau van de galzuren regelen worden enzymen genoemd, en zijn niet alleen belangrijk voor de lever, maar ook voor de rest van het lichaam.

Kernboodschap

Of u nu arts, patiënt of ouder bent, u moet op de hoogte zijn van de gevolgen van leververvetting. Leververvetting kan een van de verschillende leverziekten zijn, en gaat vaak gepaard met een toename van cholesterol in het bloed. Kinderen zijn bijzonder kwetsbaar voor de gevolgen van leververvetting, vanwege hun kleine omvang en verhoogde stofwisselingssnelheid. Zonder behandeling kan leververvetting zich ontwikkelen tot fibrose, een onomkeerbare aandoening waarbij de lever steeds groter wordt en moeilijker uit het lichaam te verwijderen is.